Zingen in kerk en voetbalstadion mag niet, in tijden van corona, hooguit neuriën. Ik geef het je te doen als je van zingen houdt. Nu ben ik zelf niet zo zing-graag (alleen als ik in de auto zit); des te liever luister ik. En zeker naar Eva Cassidy. In mijn verbeelding moeten zelfs de engelen in de hemel kippenvel gekregen hebben toen ze voor het eerst Eva Cassidy hoorden zingen. Zo zuiver, zo krachtig, met zoveel gevoel voor frasering.
Eva Cassidy brak pas na haar dood op drieëndertigjarige leeftijd (1996) door bij het grote publiek. Bij leven dreef platenmaatschappijen tot wanhoop omdat ze eigenlijk alleen maar bestaande nummers coverde en daarbij vooral koos voor jazz, soul, gospel en folkliedjes. Dat is dan ook haar erfenis. Maar wát voor erfenis! Ze heeft zich de songs eigen gemaakt – en haar versies zijn dikwijls minstens zo mooi, zo niet mooier dan de originelen.
Eva Cassidy heeft veel prachtige nummers gezongen, maar in deze tijden van corona kies ik voor How Can I Keep From Singing? Over deze hymn valt veel interessants te lezen. Er zijn verschillende versies in omloop. Van mij had ze Christ niet hoeven te vervangen door Love. Desalniettemin blijft het tekstueel prachtig en uplifting en vertolkt Eva, ondersteund door een blackgospel koor met verve, de hoop van hen die zich vastklampen aan de Rots.
Above earth’s lamentations,
I hear the real, though far-off hymn
That hails a new creation.
I hear it’s music ringing,
It sounds an echo in my soul.
How can I keep from singing?
I hear the truth, it liveth.
And though the darkness ‘round me close,
Songs in the night it giveth.
While to that rock I’m clinging.
Since love is lord of heaven and earth
How can I keep from singing?
And hear their death knell ringing,
When friends rejoice both far and near
How can I keep from singing?
While to that rock I’m clinging.
Since love is Lord of heaven and earth
How can I keep from singing?
Above earth’s lamentations,
I hear the real, though far-off hymn
How can I keep from singing?